In de prachtige omgeving van de Provence, op 25km van het Lac de St.-Croix en de Gorges du Verdon ligt een klein dorpje Bras d’Asse. Hier gaan wij 6 maanden wonen, werken en hopelijk veel bezoek ontvangen! Kom gerust even langs!

zondag, maart 11, 2007

Vóór ik ook de computer in een doos opberg…. Nog een laatste blogspot-verhaaltje vanuit Bras d’Asse.
De voorbije week en weekend zijn voorbijgevlogen… Rustig genieten van de berg is er bijna niet meer van gekomen (daar zat het weer ook voor iets tussen.)
à Belgen op bezoek… met een bijzondere missie. Deze zomer mag Bras d’Asse zich aan een groots trouwfeest verwachten…een mobilhome vol dozen werd hier alvast gestockeerd en de bubbels al voorgeproefd… De zon straalde, de gitaar bij de hand, en alweer picknick onder de middag…
à Toen we naar Valensole gingen, heb ik al even gevoeld hoe het zal zijn om terug op vlakke bodem te rijden. Geweldig, zo’n plateau, waar in de verte de bergentoppen uitsteken als zijn het kleine heuvels. De reden van ons ritje was niet echt toeristisch… Seppe geeft er blijkbaar de voorkeur aan om zijn melktanden in stukjes te verliezen…en dit ook nog op zijn verjaardag.
….wordt vervolgd, de livebox moet terug naar de winkel…

zondag, februari 18, 2007

De tijd vliegt hier voorbij, zeker nu ons vertrek steeds dichterbij komt. “druk druk druk, zoals men in België wel eens durft te zeggen..
Deze week zijn Marco; Momo en Sabine nog eens komen tarot spelen, een kaartspel met 14 per soort ipv 13 en 21 troeven of atouts. Best wel leuk, zeker omdat je dat spel met 4, 5 en 6 personen kan spelen! Ik ben grandioos verloren, maar dat lag vooral aan de kaarten en niet zozeer aan mijn uitmuntende kaarttactiek en telwijze. Annelies had iets betere kaarten, maar ze kan het nog niet zo goed… (grapje!). Beneden in de bar wordt er trouwens elke avond (dwz vanaf 18.00uur) ook gekaart, maar dan contré, hierin moet ik nog veel oefenen voor ik met de groten mag meedoen.
In La Begude hebben ze de bar zowaar verbouwd, ttz ze zijn nog volop bezig, maar dit belet de nieuwe eigenaar niet om weer elke dag open te doen. Vanaf nu kunnen we ons ook toeleggen op de biljart, met korte keus, want het is er nogal benepen in dat zaaltje achteraan.

Eveneens deze week kwam ik te horen dat er enkele locals vrijdag naar een optreden zouden gaan in Nice. “Nice”; “optreden”??? Mag ik mee? Tuurlijk, maar ik had geen ticket; dan maar gokken dat het niet uitverkocht is. Vrijdag ben ik iets vroeger gestopt op het werk, om 6 uur zijn we vertrokken en om 9 uur waren we in Nice. Het gaf een vreemd gevoel om naar een optreden te vertrekken en een picknick mee te nemen, maar het heeft me zeer gesmaakt in de auto (bedankt, Eve om ook aan mij te denken) Het theater bevond zich in de buitenwijk van Nice, alleen appartementsblokken en andere buildings! Dat er hier af en toe eens auto’s in de fik worden gestoken valt al iets beter te begrijpen als je dat ziet. Nu aangekomen aan het concertgebouw bleek den boel uitverkocht te zijn! MERDE etc. Iedereen had al een kaart, behalve ik natuurlijk. “Ga maar binnen, er komen vaak mensen hun kaart nog op het laatste moment verkopen, ik bel wel als ik binnen ben, en anders zoek ik een café en wacht wel tot na het optreden?” zei ik vol goede moed, maar al gouw bleek dat er nog meer mensen op zoek waren naar een ticket en dat er niet zoveel waren die hun ticket nog wouden verkopen. Uiteindelijk ben ik door de buildings door op zoek gegaan naar een cafeetje, heb dat ook gevonden, heb naar een prachtmatch gekeken tussen Lille en Lyon (1-2 voor Lyon) en heb me daarna kostelijk geamusseerd met de dronken Nicenaars aldaar! Er waren 2 broers met een Vlaamse achternaam, en toen ze te horen kregen dat een Belg in hun staminee zat, werd er direct verbroederd, bleken we “des cousins” te zijn en werd ik vriendelijk doch nadrukkelijk verzocht om bij hen mee te gaan eten, het is bij een paar pintjes drinken gebleven (gelukkig, want de volgende dag wachtte het verjaardagsfeestje voor Seppe). Ik zat nog vrolijk te keuvelen dus met de locals van ’t strand, toen de locals van de bergen me belde dat ze voor het concertgebouw op mij an het wachten waren. We zijn dan rond 12 uur vertrokken en om 2.30 waren we weer thuis.

Zaterdag was het dan de party voor Seppes vierde verjaardag (20 februari). Het weer viel echter wat tegen, het was bewolkt en niet bijster warm, maar in het kasteel was er ruimte genoeg en we hadden oordopjes voorzien en 3 kilo dafalgan, het kon niet mislukken!
Om 15 uur zijn er vervolgens 20 koters binnengestormd, ben ik snel de keuken ingevlucht en ben pannekoeken beginnen bakken, Seppe heeft tegelijkertijd 20 cadeaus gekregen, hij wist niet waar hij het had, de schat, en bij het uitblazen van de 4 kaarsjes werd hij zelfs emotioneel, ‘straks tikt hij met zijn plastieken vorkje tegen zijn bekertje en begint hij een melodramatische speech af te steken’ dacht ik bij mezelf. Gelukkig dat Sylvie en Jullie (moeder en dochter) komen helpen zijn bij het bakken van de pannekoeken en het pakken van de kinderen.
Al bij al is het vlekkeloos verlopen, enkel 2 kilo dafalgan-codeïne zijn verdwenen in de pannekoekendeeg, en misschien was dit wel het “recept” voor het welslagen van het feest.

Roel

Sfeerbeelden van Seppes verjaardagsfeestje in het Kasteel...
Hij was onder de indruk. En Jef solliciteert al zo'n weekje om zijn verjaardag te vervroegen.






Een uitzicht om stil van te worden..

Jef in volle actie...klaar om bij de Snuffel aan te kloppen...

Zo zien Jef en Seppe er tegenwoordig uit... tijdens alweer een picnic op de berg




Niet voor "(hoogte)gevoelige kijkers"



vrijdag, februari 16, 2007

Onder het motto "help een vriend aan een reisje skiën" ...
Ooit al van homeboarding gehoord? Ik zou zo zeggen, ge kunt het zo zot niet bedenken, maar het bestaat.
Omdat we de makers best wel een reisje gunnen naar al of niet besneeuwde oorden, een oproep om 5 sterren te geven aan hun filmpje. Te vinden op http://www.homeboarding.be/?p:52 . De Tobogganbaording.
Groetjes en tot later, Annelies en co

maandag, februari 12, 2007

De week van regen, wind, zon en autopanne,

Nog enkele weken en de eerste lading vertrekt terug naar België.
De blues zijn onvermijdelijk in aantocht.
Naast de zon, de lekkere koffie in de bar ’s morgens, het kaarten ’s avonds, de wandelingen aan de Asse, het skiën, de bezoekjes aan en van de locals, de leuke bezoekers die het voorbije jaar hier op de berg hebben gezien … zijn er nog een aantal dingen die we zeker en vast zullen missen. Ik denk zo aan, de weervrouw op TF 1, Europe 2 “que du Rock, que de la Pop” op de radio, everzwijn hebben in de diepvries, het leuke Provençaalse dialect dat we nu al wat meer verstaan dan in het begin, het feit dat je in de donker een everzwijn kan hebben als enige tegenligger, de kinderspeelkamer in de kerk, en nog van al die dingen…


De week volgens Seppe

Dat de Seppe ne kastaar is, is zowel in België als hier in de provence algemeen gekend. Toch ben ik deze week weer enkele keren verrast door zijn spitsvondigheid. Bijvoorbeeld toen ze in de auto een kauwgom aan het nuttigen waren, en Annelies, aangezien Jef er een beetje misselijk van werd, besloot om ze terug in te zamelen, gaf Seppe braaf zijn sjiek terug aan mama, dachten we. “Mamaa! Seppe is nog aan het knabbelen!” schreeuwde Jef iets later jaloers. Bleek dat hij gewoon een stukje van zijn kauwgom had gegeven en het ander stuk achter zijn tanden had verstopt om iets later weer vrolijk verder te kauwen! De snoodaard!
Gisterenavond kwam hij stoer de bar binnen, klom op een barkruk en zei: “Un Ricard!” doelend op mijn aperitiefje, gelukkig. Hij doet het tot nog toe met “Jus de pommes”.
Tijdens het onderzoek bij de dokter was hij de braafheid zelve…maar nadien ‘toch even kijken of mijn knuffelhond ook door de stethoscoop kan luisteren’...

De week volgens Jef

Wat babbelend over onze terugkeer naar België en dus ook naar de Loods wist hij te vertellen dat hij wel content is. ‘Ja daar moet ik geen travail doen zoals hier’.
Alles is nu zowat in het teken van Seppe zijn verjaardag. Hij maakt een kroon voor Seppe, Kwekkie en zichzelf en ze bouwen al een preparty met z’n drieën.
Hij wordt zo een beetje groter en legt zich voorlopig toe op grote mensen film. The historie of the world (vraagt wel wat uitleg aan zijne papa af en toe, wie de film kent weet dat dat niet zo evident is ), Le chateau de ma mère …
Op zijne leeftijd wil hij ook graag eens veranderen van kapsel. Als iemand een interessant model voor hem heeft die mag het gerust doormailen. Zijn ideeën gaan van hanenkam tot spidermanstrepen…

De week volgens Roel

Na een ganse week wachten op een dagje regenpauze op het werk is het vandaag eindelijk zover. Hij mag de namiddag schuilen en belandt zoals gewoonlijk bij Marco.
De voorbije week werken was letterlijk de la merde. Zelf een vriendje van Jef dacht dat hij een stinkende prot had gelaten. Had gekund.
Het weekend was tranquille. Behalve de afloop van een gezellig bezoekje aan de ezels met de kinderen. Na 1 ½ uur ploeteren in de modder kon een 4x4 de auto redden … Met zoveel modder in de buurt, waren de kinderen niet ongelukkig…

Groetjes en hopelijk tot volgende week
Annelies

maandag, februari 05, 2007

Vorige week zijn we nog eens gaan skiën. Door het goede weer en de eerste echte sneeuw hier in de omgeving, was de skiclub voor de kinderen spijtig genoeg volzet, maar we hebben er toch van genoten!
Mijnen baas is ook van de camion gevallen! Gevolg: pols 2 maal gebroken, ribben gekneusd en schouder en knie geblesseerd. En toen waren we nog met drie! Dit betekent dat ik waarschijnlijk in maart nog een weekje of twee langer zal moeten werken.
Gisteren zijn we oesters, zeeëgels en mosselen friet gaan eten bij Carol (wel bekend bij diegenen die in de zomer komen werken!) in Estoublon! ’t Was super lekker! De lekkerste oesters die ik ooit gegeten heb! Daarna een wandeling langs de estoublaise en nog een genepieken als degustiefke, in combinatie met een spelletje “contré” (te vergelijken met manillen), zalig zo’n zondagmiddag.
Seppe begint trouwens al aardig de franse taal onder de knie te krijgen; als hij van ’t school thuiskomt vertelt hij de helft in ’t Frans en de andere helft in ’t nederlands. “Il a jeté de la terre in mijn gezicht” klinkt het dan, ik heb hem niet durven vragen wat hij dan gedaan had, want ’t is ne numero op school zenne!
Jef daarentegen begint zich al meer toe te leggen op zijn carrière als topvoetballer, momenteel nog bij het bescheiden fc Mezel, maar ik geloof dat de scouts van Olympic Marseille al komen kijken zijn! Deze week moesten we per se naar de bar ’s avonds, want meneer had een afspraakje met een felle griet van op zijn school. Als jonge papa moest ik natuurlijk mee, ik wacht al vol ongeduld tot hij 16 à 17 jaar is.
Groenten,
Roel

dinsdag, januari 30, 2007

Pic-nic zonder handschoenen... op vraag van de Jef


zondag, januari 28, 2007

Et c'est parti...


Een wedstijdje waar alleen Jef kan winnen... Dat is het wel voor hem.

Buiten te koud.... geen probleem voor Jef en Seppe. Ze maken binnen een supercaravan onder de trap en pendelen tussen België en Frankrijk.

Zonnebril noodzakelijk!

Sneeuw en zon... en wijle weg. Naar de skipiste in Le Grand Puy.




't schaup is de preut af.



moe en voldaan... terug naar den berg