Al voor ik mij begeef vóór de TV om naar de soap “l’Urgence” te kijken en daarna nog een boekje “Les Femmes en Blanc” lees heb ik nog tijd voor een blogspot verhaal.
Als ik zo hoor is het goede weer even in België en regent het hier vollen bak. Maar voorlopig zien we het nog positief, het is ’t schijnt goed voor de champignons (al hebben we er vandaag geen gevonden), en ik zag ook 2 gelukzoekers op slakkenjacht hier op de berg.
Jef en Seppe zijn volop aan het bouwen en werken, hun fantasie kan niet op en ook de regen houdt hen niet tegen. Super dus.
Jef is vanaf deze week lid van de voetbalclub van Mezel. Fier als een gieter met een echte voetbalkabas en co… Foto’s en wedstrijdverhalen volgen nog…
Het verhaal van Roel is werken, werken, werken. In de week op zijn werk en in het weekend bij Marie- Louise. Maar toch nog altijd op zijn Provençaals. Dik in orde dus.
Ondertussen hebben ook Mark en Nancy de berg verlaten na een rustgevende en deugddoende vakantie van 10 dagen.
Aperitieven als de zon nog schijnt en eindigen met een mooie sterrenhemel, dat kan alleen maar goed zijn. En nu weten we ook dat de Verdon nog langs een andere spannende kant te bewandelen is…

Jour de Patrimoine; en maçon raconte... over de bouw/ verhuis van het kerkje van boven naar beneden. Het ging niet allemaal over rozen. Hij stopte zijn verhaal in 1913, kwestie dat er geen oude familieverhalen beginnen te herleven.

Chris en petra zijn al even terug in België. Maar zijn niet vertrokken alvorens de vlaggen voor kapitein Seppe en Piraat Jef klaar waren. Het naai- en tekenwerk van Petra, de vlaggenstok gamaakt door Chris.
Er ontsond oorlog in het zwembad op een fluoroze boot, Petra veranderde een pompoen in een superlekker avondmaal, en Chris verzeilde in het oerwoud van braamstruiken en ging daar ten aanval.

Chris en Petra worden met echte vlaggen uitgezwaaid, door piraat Jef en kapitein Seppe (alias Seppos)

Een camionette met alles er op en er aan, vóór het vertrek werd alles ingechekt onder toezicht van piraat en kapitein.

Nazomeren in Bras d'asse

Awel lieve mensen, we hadden het hier zo neig naar de zin, dat we besloten hebben om nog enkele maandjes te blijven.
Na de maand augustus was de goesting om terug te komen naar het zonnige zuiden zodanig groot, dat de kwijl ons uit de mond liep bij de gedachte alleen al... of was het de overvloedige regenval in ons belgenlandje dat de spuigaten uitliep? Wie zal het zeggen.
De eerste weken schitterend zonweer gehad, waardoor Jef en Seppe het zwembad tenvolle hebben kunnen testen op zijn stevigheid: het krijgt een 10 op 10!
Bert, Brigitte en Luc, die hier ook waren, werden overvloedig ondervraagd en onderwezen door onze wetenschapper van dienst, Jef. Zelf hebben ze de ramen en deuren weer voorzien van de nodige sappen en vernissen, natuurlijk onder de alziende ogen van onze jonge vrienden.
Aangezien er geen vebetering in ons petanquespel valt te bespeuren, en dus een leven als topsporter moest afgeschreven (altijd dik op ons bakkes gehad tegen Bert, Luc en Brigitte, al dient Luc nog eens eervol als wereldtop benoemd te worden)zijn we genoodzaakt om op professioneel vlak iets wereldser te doen (tja als priester ben ik ook mislukt, ze komen niet naar mijn mis, laat staan dat ze iets zouden geven bij de omhaling). Annelies "loopt stage" op de urgence van Digne, ik ben werkzaam bij "Traveaux publics LOSMA" een mastodont van een onderneming hier in Bras d'asse (we zijn met z'n vieren), alwaar ik la pelle et la pioche alvast kan hanteren, de rest moet ik nog leren...
Na een eerste slopende werkweek zijn we vrijdagavond Chris en Petra (2 goede vrienden uit Gent) onverwachts tegen het lijf gelopen in "La Toupinelle" de "Comme chez soi" van Bras d'asse. We hebben goed, edoch sober gevierd diene avond (tja het was het einde van mijn eerste werkweek niwaar)
Deze week zijn we het al een beetje meer gewoon en krijgen we terug tijd om onzen blog weer up to date te houden!
Vanaf nu dus hopelijk weer iedere week paraat,
Raoul