Pic-nic zonder handschoenen... op vraag van de Jef

Et c'est parti...

Een wedstijdje waar alleen Jef kan winnen... Dat is het wel voor hem.

Buiten te koud.... geen probleem voor Jef en Seppe. Ze maken binnen een supercaravan onder de trap en pendelen tussen België en Frankrijk.

Zonnebril noodzakelijk!

Sneeuw en zon... en wijle weg. Naar de skipiste in Le Grand Puy.

't schaup is de preut af.

moe en voldaan... terug naar den berg

Vrijdagochtend jongstleden was het om 8 uur maar liefst 11 graden celsius! Leuk! Zou men denken, maar niets is minder waar. De microben en andere ziektekiemen weigeren bij deze aangename temperaturen de pijp aan maarten te geven en woelen gretig verder in onze buurt. Gevolg: er heersen hier momenteel 2 epidemieën, namelijk de gastro of te hoe geraak ik op enkele dagen de overtollige kilo’s kwijt, u moet er wel enkele uren over de pot voor hangen, both ways; en de overbekende griep. Seppe is als eerste geveld, en zijne papa iets later, al kan daar de receptie van Mimi en Cyril in de Bar du centre wel de spreekwoordelijke druppel benoemd worden. ’t Is nu al maandag en ik ben er nog steeds niet helemaal van af, mijn keel is nog schuurpapier en ik ben nog zo slap als een vod (jaja, ik weet dat ik dat in normale omstandigheden ook al ben!); Seppe hebben we ook nog een dagje thuisgehouden, al lijkt hij aan de betere hand.
Gelukkig voorspellen ze vanaf morgen vriesweer ’s nachts en rond het vriespunt overdag, eat your heart out, microbes! Het paar noorse sokken dat ik van tante Jo gekregen heb voor mijne kerst zal zijn waarde moeten bewijzen!

Wist je trouwens dat:

- Local David een mislukte sprong heeft gemaakt met zijn parapente ( volgens Seppe een rappapente), zeer spectaculair, spijtig niet op video; schrammen en ewa spierpijn zijn het enige souvenir!
- De Jef een hele voetbaltraining heeft meegedaan, zonder op zijn gat te gaan zitten naast de goal. Ik verdenk hem ervan al aan de doping te zitten!
- Er vanaf volgend weekend hoogst waarschijnlijk weer te skiën valt, hoi hoi hoi
- Jef en Seppe dit ook zien zitten
- Mr le Maire ons persoonlijk heeft toevertrouwd dat hij het spijtig vindt dat we Bras d’asse zouden verlaten
- Heel het dorp aanwezig was op de openingsreceptie van de Bar du Centre
- We bij Jacques oesters, champagne en daarna mosselen friet hebben gegeten (en gedronken)
- Ik als ik beter ben weer truffels ga zoeken, al moet het dan weer boven nul graden zijn, want de mouche de truffe komt ook alleen maar buiten bij aangenaam weer.


Allez,
Tot volgende week maar weer!

Roel & co

Daar is de lente, daar is de zon....
De seizoenen zijn niet meer wat ze geweest zijn... het onderwerp van de dag in het kleine Bras d'Asse.
Om de school te sponseren gingen we gisteren meedoen aan het lotospel in de Salle polyvalente. We vertrokken wat vroeger met picnic en wandelschoenen (voor Seppe botten) en hoopten daar meer geluk te hebben dan vorige week. Al vlug hadden de kinderen het voor gezien gehouden, zeker als Jef wist dat er maar een kleine kans op winnen inzat. Bij Roel verhoogde de spanning met de minuut, tot er een mandje met koffiezjattekes zijn richting uitkwam. Gelukkig.
Als afsluiter eens even binnenspringen bij de vernieuwde 'bar du centre'... Na een aperitief met de burgemeesters van Bras d'Asse en Le Vieux, met de nieuwe onderburen, met Jacques onze Belgische collega en niet te vergeten Marco vriend aan huis en de locals, werd het wat later dan voorzien. De vijf kinderen slaagden erin geld in te zamelen om hun kikkerspelletjes te sponsoren, en de zoute nootjes en olijven deden hun werk. Volgende week opnieuw maar dan op kosten van Mimi en Cyriel.
De everzwijnen en hazen kunnen vanaf vanacht weer op beide oren slapen, het jachtseizoen is voorbij. Als het van Roel afhangt zijn het nu de vissen en truffelvliegen die hun rust kunnen vergeten. We weten al hoe we moeten zoeken naar truffels, nu alleen nog de goede bomen weten staan en het komt hier nog goed.
Met Jef en Seppe gaat het meer dan goed. Jef zijn week is al volgeboekt met afspraakjes, en Seppe zal ons ook deze week duidelijk maken dat hij al groot is en niet klein. De schatten.
A plus...

Jef en Seppe gaan vandaag nog wat beton maken, broederlijk dragen ze samen het zand naar hun "chantier"

De laatste loodjes... wegen in dit weer niet eens zo zwaar! Het hout is allemaal gekliefd (nogmaals dank aan Jesse, Anghel en Koen!)

's middags gezellig buiten eten op het terras in T-shirt, 't is hier precies lente!

Bras d'asse ligt er rustig bij, op z'n zondags, op de bergen nog geen sneeuw te zien.

Jef neemt Julein en zijn mama Marie-Laure op tour langs de ruïnes. Als gids deed hij het niet slecht, al zaten de mama's al vlug enkele honderden meters achter.

Natuurlijk kan een bezoekje aan het wolvenhuisje niet ontbreken

Julien en Jef moeten toch eens kunnen klimmen onderweg

Aan iedereen vooreerst de beste wensen voor 2007!

We hebben kerst in België gevierd; de vrienden die we daar hebben ontmoet hebben ons allemaal onder onze voeten gegeven dat het al heeeel lang geleden is dat we nog iets op onzen blog hadden geschreven, terecht overigens. Daarom ons voornemen om het in 2007 iets meer te doen… Wij hadden het idee dat er niet zoveel meer te vertellen was, dat we hier het geluk gevonden hebben was en is iedereen wel duidelijk denk ik.
Maar uiteindelijk hebben we nog veel te vertellen! Zeker na een weekje met Sarah, Jesse, Koen en Anghel op bezoek. Samen van oud naar nieuw of een weekje feest rust en spielerij!
Ik kan alvast zeggen dat het hier super was, fijne vakantie, dat moeten we volgend jaar (ik moet eigenlijk eind dit jaar zeggen) zeker overdoen!

De eerste dag bij een discussie over het avondmaal, haalde Koen prompt zijn persoonlijk kookboekje uit zijn buidelzakje, bladerde 3 seconden als een bezetene en sprak vervolgens op goddelijke toon: “preitaart zal ik maken!” (tja, ’t is kersttijd voor iedereen niwaar) Wij als echte boeren op zoek naar wilde prei tussen de olijfbomen, een uurtje graven en de ingrediënten waren al ter plaatse, superlekker trouwens!
De toon was direct gezet, Anghel bleek een superkok, Sarah kan de beste soep maken en Jesse ontpopte zich tot meester in de milkshake (proeven is zeer belangrijk bij de bereidingswijze!)
Annelies mocht en wou hiervoor niet onderdoen, en ik heb lekker gesmuld, als sommelier diende ik enkel de vatjes wijn aan te slepen.

Vrijdagavond zijn we iets gaan drinken in La Bégude, de eigenaar was veranderd en we hoopten op gratis drank (tegen ons sjokkedeize!). We waren met zijn allen nog steeds over eten bezig: wat eten we met oudjaar? Toen een plaatselijke jager ons de ultieme oplossing aanbood: “tu veux encore du sanglier?” Tuurlijk! Morgen marineren, zondag lekker opvreten!
Marie-Louise en haar gezelschap zijn ons komen bezoeken iets na twaalven en ze hebben kunnen zien dat het lekker was! Voor de rest vooral veel champagne gedronken en een zeer blitse vuurpijl afgeschoten, gesponsord door n.v. Jesse en co. Merci hiervoor, nu nog een goede foto van het spektakel en dan is iedereen content. Mimi, Aurea, Sabine en Momo en nog iemand die iets had met Canada en het spelletje hints, zijn ons ook nog een bezoekje komen brengen zodat het denk ik redelijk laat moet zijn geworden op onze ‘newyearsparty”.

De tweeden zijn we gaan skiën naar Foux D’Allos in de sneeuw en blijkbaar een station verder dan de Belgen van beneden waar we mee hadden afgesproken (en we moesten daar ’s avonds nochtans spaghetti gaan eten),. Jef en Seppe vinden van zichzelf dat ze al heel goed kunnen skiën, maar de eerlijkheid gebied ons om dit niet te beamen, het zal wel komen! Ze hebben alvast gene schrik, da’s al veel.

Maar eigenlijk is de parapente de leidraad geweest tijdens deze week die vooral overdag het tempo bepaalde. Koen had immers zijn parapente mee, tof voor hem, maar vooral Koen kon de biparapente van zijn vliegclub gebruiken! We moesten hem enkel gaan halen in St-André, enkele dorpjes hiervandaan. Wij dus den eersten met zijn allen naar St-André des Alpes. Ik zag het volledig zitten, want de dag voordien had ik het geluk gehad eens te mogen proeven wat van grond gaan is op zijn parapents, een halve meter hoog en 1 meter ver, en al een hemels gevoel, dat belooft! Er was echter teveel wind en na enkele speelminuten op een hellingtje hebben we Koen uit de lucht geplukt en zijn we weergekeerd.
Die avond kwam het idee om de volgende ochtend met de parapente brood te gaan halen, cool idee, Koen en ik dus de volgende ochtend hoger de berg op om ons brood. Toen was er echter niet genoeg wind waardoor het brood met de auto diende gehaald, dit avontuur is niet vernoemenswaardig.
Donderdag is het ons dan uiteindelijk toch gelukt, in Oraison, super!! Onderaan zeggen de beelden al iets meer dan dat ik het zou kunnen schrijven. En vrijdag was het Annelies haar beurt en zij had nog meer geluk, want de condities waren nog beter dan de dag voordien, en ze zijn een halfuur bovenweg geweest. Ik beken enige jaloezie, maar ik zie het als een nieuwjaarsgeschenk (hoef ik er geen meer te kopen)

Moge 2007 een voortzetting zijn van haar begin!

Als echte mensen van den boerenbuiten op zoek naar wilde prei, Koen heeft hiermee een heel lekkere preitaart gemaakt, thanks mate! De dag nadien had iedereen wel iets meer wind op... of dat aan de prei ligt is ons niet duidelijk.

1 januari: St-André des Alpes, te veel wind om te vliegen, dus doet Jef maar wat circusoefeningen (hij was niet de enige die zich met de tonnen heeft geamuseerd hoor!)

's Avonds gezellig een spelletje spelen met een glaaszje vijn hips.
V.l.n.r: Sarah, Jesse, Anghel, Koen en Annelies

Zelfportret op hoogte...

De eerste keer dat ik een luchtfoto kan maken, daar beneden moeten we straks ergens zien te landen.

Ready for liftoff!!??? Net daarvoor was er iemand in de bomen beland, Annelies lacht ewa groen, maar Koen is een ervaren rat en zit als laatste, hij riskeert niks...

Jaja, dit zijn Koen en Annelies die ginder in de lucht hangen te zweven. Veel hoger en langer dan de vorige dag nondedju

Mooie zonsondergang van op onzen berg, tja ne mens wordt er stil van...