Gorilla's in de mist
Vrijdagmiddag, een bewolkte en mieserige dag, vandaag vertrek ik met Marie, Ellen en hun vader Wim de bergen in. Ons doel is om de top van de Chiran te bereiken, maar de weersomstandigheden zitten al niet mee. Daar onze auto in de garage staat (aleternator kapot) moet ik al te voet naar beneden, naar het dorp alwaar Wim en de zijne op mij zullen wachten om te vertrekken. Blijkt dat het echte dames zijn, die Marie en Ellen, wachten geblazen dus, We hebben dan maar een pastiske gedronken. Tegen dat we konden vertrekken was het al duidelijk dat de top van de Chiran niet haalbaar zou zijn, dan maar alvast de col de St-Jurs en daarna zien we wel.
De eerste klim tot aan de St-Jurs bleek een makkie (ni plooien!). Dus toch maar verder richting Chiran! In de bergen is een stafkaart een nuttig iets; een gewone landkaart is daar geen kloten waard! Ik moet dus dringend achter zo'n stafkaart als ik nog cols wil bedwingen! OP het zicht richting Chiran beginnen wandelen langs bestaande paadjes (in de sneeuw). Spijtig genoeg zijn we op de verkeerde flank van de berg terecht gekomen en bleken de paadjes onvoldoende te stijgen om on naar de top te leiden. Hebben wel een prachtig zicht gekregen op het Lac St-Croix en ik heb toch al een idee gekregen wat het is om in de bergen te wandelen, zalig!
Op het einde van de afdaling, bijna aan de auto zijn we nog een natuurlijke ijsbaan tegengekomen alwaar de dames al poepschuivend zijn afgekomen, een grappig zicht, maar ik denk dat ze wel blauwe billen zullen hebben nu!
Als het weer iets beter wordt doe ik zeker een nieuwe poging om de Chiran te beklimmen, hopelijk met nog meer succes, en met een stafkaart...
Raoul